Obraz samego siebie u osób z niepełnosprawnością intelektualną

Cały proces kształtowania się poglądu na siebie samego jest w tym przypadku bardzo złożony i skomplikowany. Dziecko upośledzone umysłowo potrzebuje więcej czasu, aby wyróżnić siebie z otaczającego świata, towarzyszą temu większe trudności w określaniu stałych różnic, obrazy siebie i świata mają bardziej ograniczony zakres, są mniej wyraźne i ulegają wypaczeniu w zależności od charakteru i stopnia upośledzenia. Utrudnione jest gromadzenie spostrzeżeń, wyobrażeń i pojęć na swój temat, tworzących określoną wiedzę o sobie oraz powstały na tej bazie proces oceniania i wartościowania siebie. Struktura pojęcia o sobie samym osób niepełnosprawnych intelektualnie rozwija się wolniej, pozostaje mniej zróżnicowana i słabiej zintegrowana, niż pełnosprawnych (Z.Janiszewska-Nieścioruk, 2000).